Κισλόφσκι, Κριστόφ

(Krzysztof Κieslowski, Βαρσοβία 1941 – Λίμνη Μαζουρίας 1996). Πολωνός σκηνοθέτης και σεναριογράφος του κινηματογράφου. Σπούδασε στη φημισμένη κινηματογραφική σχολή του Λοτζ και ασχολήθηκε με το ντοκιμαντέρ και την τηλεόραση (Η ουλή, 1976) προτού μεταπηδήσει στη μεγάλη οθόνη (Ερασιτέχνης κινηματογραφιστής, 1979). Η διακυβέρνηση του Λεχ Βαλέσα από το 1981 και η λογοκρισία έστρεψαν τον Κ. σε έναν κινηματογράφο αλληγορικό, ο οποίος διακατέχεται από μια μεταφυσική αντίληψη των πραγμάτων και από βαθύ ανθρωπιστικό πνεύμα. Έγινε ιδιαίτερα γνωστός με τον τηλεοπτικό Δεκάλογο (Μικρή ιστορία για έναν φόνο, 1987, Μικρή ερωτική ιστορία,1988, και άλλες οκτώ σύγχρονες ιστορίες εμπνευσμένες από τις Δέκα Εντολές) και αναγνωρίστηκε διεθνώς με την ταινία Η διπλή ζωή της Βερόνικα (1991). Οι τελευταίες του ταινίες αποτελούν μια τριλογία (Τρία χρώματα: Η μπλε ταινία, 1992· Η λευκή ταινία, 1993· Η κόκκινη ταινία, 1994), εμπνευσμένη από τα ιδανικά της Γαλλικής επανάστασης. Η τριλογία χρηματοδοτήθηκε από διεθνή κεφάλαια και κατά το γύρισμα των ταινιών ο Κ. ήταν μόνιμα εγκατεστημένος στο Παρίσι. Η μεγάλη τους επιτυχία τον ανέδειξε ως τον σπουδαιότερο σύγχρονο Πολωνό σκηνοθέτη, όμως ο αιφνίδιος θάνατός του από έμφραγμα λόγω μετεγχειρητικών επιπλοκών τερμάτισε το έργο του. Ήταν υποψήφιος για Όσκαρ σκηνοθεσίας και σεναρίου το 1995 (Τρία χρώματα: Η κόκκινη ταινία). Ο Πολωνός σκηνοθέτης Κριστόφ Κισλόφκι (φωτ. ΑΠΕ).